قیچی در سر

این بازی غیرقابل گفتن ، کاملاً نامفهوم و به اصطلاح ماجرای نامه الکترونیکی خانم کلینتون اکنون توسط رسانه های آلمان نیز در حال تصویب است. از یک طرف ، زن باید بهترین نامزد واجد شرایط باشد ، از طرف دیگر ، ماجرای ایمیل به طور مداوم هک می شود. مفسران آلمانی انگشتان خود را تقریباً با اشتیاق بلند می کنند تا فقط مناسب بودن H. کلینتون را زیر سوال ببرند. زنی بسیار جاه طلب و فاقد کاریزمای زنانه به عنوان رئیس جمهور که تصور بسیاری از مفسران فراتر از آن است. اگر زن است ، پس باید کارهای بیشتری از یک مرد انجام می داد و کاملاً بی عیب بود. بیش از هر چیز روزنامه نگاران اعتماد به نفس این زن را برهم می زنند. آنها می خواهند از این زن بالاتر بروند و از بالا سخاوت نشان دهند یا توبیخ کنند. از آنجا که روزنامه نگاران کلیشه های طبقه متوسط ​​و بالا سفیدپوست را درونی کرده اند ، از دستکاری خوانندگان خود آگاهی ندارند. تشخیص حملات پنهانی علیه یک نامزد زن برای آنچه که هست یک نگرش فمینیستی بسیار محکم است. حتی مطبوعات انگلیسی نیز در این باره هیچ گونه قید و شرطی ندارند (می - لیدزوم). اما فمینیسم همچنین حمله به ساختار اساسی سلسله مراتبی جامعه ما است. اگر نرخ زاد و ولد در آلمان یک بار در سال افزایش یابد (2015) ، رسانه ها مملو از گزارش های موفقیت و پیشگویی های روند است. همه دلایل احتمالی آورده شده و اوضاع اجتماعی خانواده های جوان دارای فرزند ذکر شده است ، که بالاخره بد نیست. اما اساساً جامعه ، که به اندازه کافی کودک پسند نیست ، مقصر کمبود فرزندان است. بنابراین همه چیز می تواند اینگونه بماند و جامعه مسئول است. با این حال ، درک اینکه وضعیت اجتماعی و شهرت خانواده ها و مادران جوان به میزان مادی آنها بستگی دارد و اگر دو برابر یا سه برابر شدن کمک های مالی کنار گذاشته شود ، به شدت بهبود می یابد. دفاع از وضعیت موجود همان چیزی است که رسانه های برجسته وظیفه اصلی خود می دانند. هنگامی که تعداد مرگ و میرهای مواد مخدر در آلمان یک بار در سال 2014 نسبت به سال قبل کمتر بود ، رسانه ها بلافاصله از موفقیت سیاست آزادسازی مواد مخدر خبر دادند. آزادسازی بیشتر و سرانجام رهاسازی حشیش که اکنون موضوعی است خواستار شده است. در سال 2015 ، رسید با افزایش قابل توجهی در تعداد مرگ و میر ناشی از مواد مخدر همراه بود. زیرا در این زمینه ، یک دولت مشروطه خواه لیبرال در نتیجه آن به معنای عقب نشینی دولت و سپردن پیش دبیری به سرنوشت خود است. این نقطه نظر نادیده گرفته می شود ، زیرا تقویت روند از اهمیت بیشتری برخوردار است. شما در جریان اصلی احساس خوبی دارید. طبقه سیاسی و مجموعه رسانه ای با یکدیگر توپ بازی می کنند. اما البته هیچ اثری از دستکاری افکار عمومی نیست.