ساندرز، کوربین و چپ جدید

سرمایه داری سازش نمی شناسد. تناقضات (طبقاتی) قابل حل نیست ، مبارزه طبقاتی ، مبارزه بین فقیر و غنی منجر به پیروزی دائمی موجودات می شود. شکاف بین فقیر و غنی در حال افزایش است. بخشهای زیادی از پرولتاریا هیچ شانسی برای نجات از فقر ندارند. روحیه شما کم می شود و به سمت افسردگی رانده می شوید. وعده های سوسیال دموکراسی دیگر جلب نمی شود. طبقه پایین دیگر آنها را باور نمی کند و طبقه متوسط ​​احساس می کند که توسط محافظه کاران یا راستگرایان بهتر مورد خطاب قرار گرفته است. سوسیال دموکراسی ناامید کننده در حال رشد در رقابت در چپ جدید است ، که بدون درک آن به نظر می رسد. در انگلیس ، مانند ایالات متحده آمریکا و هنگ کنگ ، طبقه ای از رأی دهندگان جوانتر وجود دارند که برخلاف چپ قدیمی ، ایدئولوژی کمی دارند. با این وجود ، یک نظم اجتماعی که در جهت کسب و رشد سرمایه باشد ، برای آنها کافی نیست. آنها رسوایی های عمده اجتماعی مانند کلاهبرداری بانکی ، فساد فیفا و IOC و کلاهبرداری شرکت های خودروسازی را یک لغزش ، بلکه یک سیستم مرتبط نمی دانند. آنها معافیت مالیاتی شرکت های بین المللی و فرار مالیاتی گروه های بزرگ اجتماعی را یادداشت می کنند و این انگیزه اخلاقی را برای فاصله گرفتن از آن به آنها می دهد. مفهوم دولت مشروطه خواه لیبرال به عنوان یک وعده توخالی تلقی می شود.

از طرف دیگر ، یک جریان محافظه کار در حال شکل گیری است که همان مشاهدات را انجام می دهد ، اما به حفظ اصول قدیمی و حفظ نظم اجتماعی قدیمی معتقد است تا بتواند مزایای سرمایه داری را برای خود نجات دهد. در این شرایط ، مجارستان خود را در برابر نفوذ لیبرال اروپای غربی مسلح می کند ، فرانسه در حال ظهور است ، حزب حاکم Pis دولت لهستان را به دست می گیرد ، طرفداران Brexit برای بازگشت حاکمیت ملی تلاش می کنند و طرفداران ترامپ خواهان بازگرداندن هژمونی آمریکا هستند.

آیا چپ جدید عصر جدیدی را با حضور اسنودن در ذهن خود رقم خواهد زد؟ آیا "به جای جامعه بورژوازی قدیمی انجمنی وجود دارد که در آن توسعه آزاد همه شرط توسعه آزاد همه باشد"؟