پوپولیست ها و نئولیبرال ها در رقابت

دموکراسی و رفاه، وعده نظم اجتماعی ما بود. مشارکت باید به تمامی حوزه های زندگی گسترش یابد. پس از سقوط مدل اجتماعی ما در دو جنگ جهانی، غرب تحت سلطه آمریکا قرار گرفت. این بر اساس استثمار دنیای سوم که توسط نفت نفت پشتیبانی می شود، بود. رقابت با مدل شوروی هر گونه توجه انتقادی را خنثی کرد. پس از فروپاشیدن امپراتوری شوروی، مادول، تحت سلطه آمریکا، به مدت کوتاهی در توسعه سرمایه داری بی نظیر بود. اما چین و کشورهای آسیایی نشان دادند که مدل سرمایه داری بدون روایت دموکراتیک کار می کند.

نظم نوین جهانی اکنون بر اساس رقابت قدرت های قدیمی و جدید جهان است. روشنفکران غربی هنوز هم به شدت تلاش می کنند تا روایت دموکراتیک را نجات دهند، در حالی که طبقه سیاسی به طور همزمان رژیم نظامی را هدایت می کند.

آزادی، برابری و برادری به مدت طولانی فراموش شده اند، آنها از دستور کار ناپدید شده اند. فکر کردن در سطح جهانی، شخصیت های ایدئولوژی غربی را جذب نمی کند. ایدئولوژی تجارت آزاد و تفکر ناسیونالیستی در صحنه تسلط دارند. بدبختی آفریقا تقریبا به عنوان یک تایید از مدل اجتماعی خود است. حتی لایه های بزرگ مدل غربی می توانید رفاه را تضمین کند، با افزایش تنگی فرصت های اقتصادی و غلظت مترقی سرمایه در دست کمتر و شرکت های ناشناس، انتظارات نمی توان ملاقات کرد لایه های گسترده ای است. در همان زمان که منابع طبیعی کشورهای فقیر نمی توانند با مصونیت از مجازات و بهره برداری از نیروی کار از جمعیت کشورهای فقیر در بازار کار داخلی به عنوان رقبای مشکلات لاینحل و تضادهای طبقاتی تشدید فزاینده به آگاهی نفوذ بهره برداری می شود.

بخشی از جمعیت جشن و کارهای دیگر را می دهد، با وجود تمام تلاش ها، این مدل نمی تواند در سراسر جهان گسترش یابد. پوپولیست ها می خواهند این مدل را از طریق مرزهای ملی حفظ کند، نئولیبرال ها خواهان گسترش بی حد و حصر هستند. برای یک لحظه تاریخی، بحث در مورد این جایگزین بحث بحث در مورد کنتراست بین سوسیالیسم و ​​سرمایه داری را جایگزین کرد.